نمی‌دانم گناهم چیست، اما کم گناهی نیست            که امسال اربعین ما را به آن درگاه، راهی نیست

همیشه کاسۀ خیل گدایان پُـر نخواهد شد            چه باید کرد؟ باید ساخت، چون گاهی، نگاهی نیست

اگرچه بال و پر دارم، ندارم رخصت پرواز            که حالم بهتر از حال کبوترهای چاهی نیست

به یاد خاطـرات سال‌های پیـشم و با من            به جز حسرت متاعی نیست، جز گریه سلاحی نیست

عمود یک هزار و سیصد و هشتاد و چندم بود؟            که دیدم گریه کردن یا نکردن، دلبخواهی نیست

به دور از کربلا هم زائرت هستیم، آقا جان            به غیر از سایۀ لطف تو ما را سرپناهی نیست